न्याहाळिले कोणी, चित्त माझे जरी

मूर्ति ही अंतरी, दिसायाची

परित्यक्त, त्रस्त, दुःखार्त मानव

तेवढाच देव, मला ठावा

चित्तफलकावरी, तयाचेच चित्र

सर्वदा सर्वत्र, ध्यान त्याचे

निघे जेथे जेथे, मन्द-करुण श्वास

तिथे माझा वास, असो देवा

उसासे दुःखाचे, जिथे वातावरणी

तिथे गीतवाणी, स्फुरो माझी