उजाडले आज, काही तरी चित्तीं।
अमोल संपत्ति, प्राप्त झाली ॥
तेजांची भांडारे, खुली झाली सर्व।
पावलें हे पर्व, आनंदाचें ॥
संपले देहाचे, दास्य ते दीनवाणें।
कुणाचे न देणें, उरे आतां ॥१॥
आळवावा देह, खेळवावें मन।
हेंच तत्त्वज्ञान, जगा ऐका ॥
रुचीला नेत्राला, त्वचेला कर्णाला।
कधीही न झाला, पुरा तोष ॥२॥
एखादे वेड जें, वाढवावे चित्तीं।
तयानेच शांती, मिळे जगी ॥
अनंतते, मला, तुझे लागे खूळ ।
शरीर देऊळ, तुझे झालें ॥३॥ (चित्त)
विचाराचे पाय, ठेंचाळती सदा।
चित्ताच्या आपदां, कशा वारू ॥
सत्याचे तेज जें, दूर कोठे झळके ।
कधी तें ठाउकें, मला होई ॥
हीच चिंता जीवा, सारखी लागुनी ।
शांति ना जीवनीं, मुळी वाटे ॥४॥
५-९-५८