७ ऑक्टोबर:
एकूण श्लोक: ४५
दुपारी ०१.४५
स्थिति भावाची जाणीव।
अस्मिभावाची शाहाणीव।
नामरूपाची राहाणीव।
या नांव प्रत्तीतन ।। ।।१।।
प्रतीतनीं भ्रमासी भ्रमरूप।
प्रतीतनीं ऐंद्रियरस अमूप।
प्रतीतनीं देहवृत्ति सुखरूप।
प्रतीतन विवर्तव्यवहार ।। ।।२।।
वस्तुप्रतीतींचा सहजव्युत्क्रम।
जागृदवस्थेचा स्वभाव संभ्रम।
विक्षेपअनावरणाचा संगम।
प्रतीतन ।।।।३।।
मोहमुद्गर विकासला।
संस्कार कोश सुफळला।
कर्म विपाक घनवटला।
प्रतीतन ।।।।४।।
येथला अनुभव उफराटा।
येथ जल पृष्ठीं वठल्या वाटा।
आणि भूपृष्ठीं संचरल्या लाटा।
संभ्रम कौतुक हें! ।। ।।५।।
येथ ज्ञान म्हणजे स्मृति।
येथ जीवन म्हणजे मुहुर्मुहुः मृति।
आणि निष्फल व्यापार ही कृति।
ऐंद्रिय प्रेरणेची ।। ।।६।।
येथ वस्तुमात्राचें विपरीत बिंब।
आणि येथ विनाशमूल प्रारंभ।
स्मशान मृत्तिकेंत उमटला गर्भ।
येथील जीवनाचा! ।। ।।७।।
प्रतीतनीं देहवृत्तीचे अधिष्ठान।
जन्मकथंता मोहाचें उद्वर्तन।
वासना-बिसतंतूंचें अनुगुंफण।
बद्धभाव हा।। ।।८।।
आतां ओळखूं दीधीतन।
गतिवृत्तीचें जेथ प्रथम स्फुरण।
‘नाज्ञासिषम्’ अनुभवाचें दर्शन।
अननुभूत-अर्थाचें आकर्षण।
भूमिकेंत या।। ।।९।।
अदृष्ट चित्रातें हुडकी दृष्टि।
बुद्धि न्याहाळिते अज्ञातसृष्टि।
चित्तदेह वांछी असंभावित वृष्टि।
अननुभुक्त सुधेची ।। ।।१०।।
सुधाबिंदूंची तीव्र तीव्र तृषा।
अमृतानुभवाची गोड गोड आशा।
श्री वारुणीची गाढ गाढ निशा।
दीधींतन भूमिका।। ।।११।।
धबधबे येथ प्रकाशवोघ।
प्रारंभे येथ प्रज्ञान अमोघ।
महादितिचा संस्पर्श भोग।
दीधीतन जीवकणुचें ।।।।१२।।
जीवचैतन्याचा जागरविधि।
चितिमहाचितींचा सुवर्णसंधि।
कुशल भावांचा महामंगलोदधि।
दीधीतन वृत्ति ही ।। ।।१३।।
जीवचेतनेचें मंगलसूत्र।
सत्त्वोत्कर्षाचें सुवर्णपात्र।
उपनीतांचा गायत्रीमंत्र।
दीधीतन संस्कार।।।।१४।।
जेव्हां जीवचैतन्य पालवी पांख।
जेव्हां अज्ञात संदेश फुंकरी राख।
जेव्हां चित्तगवाक्षीं दुडदुडे हळुवार हांक।
अनंततेची।। ।।१५।।
तेव्हां जीवाचे संचलती सहस्रचरण।
तेव्हां लघुचंद्रिकेचे थैमान ती चैतन्यकिरण।
आणि `सोहं'माचें अंचलांदोलन।
भासमान होई।। ।।१६।।
कर्म अकर्म कर्माकर्म।
यांच्या पार्श्वींचें हेतवर्म।
शबलित चेतनेचे श्रेयोधर्म।
प्रतिबिंबती दीधीतनीं ।। ।।१७।।
दुपारी ०२.३८
निवृत्ति गार्हस्थ्याचा हा षोडशसंस्कार।
जीवचैतन्या लाधे शुक्ल कर्पूर प्राकार।
येथ व्योमगंगेचे महातेजस्तुषार।
कारण कोश न्हाणिती।। ।।१८।।
दीधीतन हें लोकेशजनिचें जातक।
दीधीतन जीवकोटींचें अंत:शासन।
दीधीतन अवधूतांचे लीलाकौतुक।
प्रेमचर्या दीधीतन जननी ।। ।।१९।।
प्रेम म्हणजे अन्वयज्ञान।
जेथ मूर्ते ऋणानुबंधभान।
जातमात्रांचे सहजग्रंथन।
तत्त्वैकसूत्रीं ।। ।।२०।।
दीधीतन हा सहज परिस्फोट।
भावना जान्हवीचा विशुद्धलोट।
निर्हेत प्रीतीचा अभेद्य कोट।
येथ सर्व अकृत्रिम ।। ।।२१।।
दुपारी ०२.५६
तडिल्लता ही चंचल चरणा।
भुवनेश्वरी ही अस्थिर शरणा।
श्री ललिता ही विद्युदाभरणा।
जयश्रिये! दीधीतने! ।।।।२२।।
संध्याकाळी ०६.३०
एक सरोवर खोल खोल त्याची खोली।
त्याच्या तळीं कंद एक ।
खुडसला तो हस्तकमलीं।
मुळें उन्मुळवी अनंतलेलीं।
त्यांचा माग आम्हा ठावा! ।। ।।२३।।
गूढ गूढ पर्वताच्या कुशीं।
शिला एक दडली नीट नीटशी।
(उद्भंगली) शत्भंगली एकमात्र स्पर्शीं।
किमया विशेष हा! ।। ।।२४।।
वरी संस्कार सागर फेंसाळला।
आंतरीं खोल लपलेला एक शिंपला।
आमुच्या दृग् अंगुलिनें द्रष्टाळला।
तीरीं मौक्तिकें उध्वस्तलीं ! ।। ।।२५।।
जीव चैतन्याचे संस्कार वारूळ।
कर्मप्रतिकर्माचे ओसाड राऊळ।
तेथ दडलेला वृश्चिक विक्राळ।
चिमुटीन महामंत्रज्ञ मी ।। ।।२६।।
आणि करीन जीर्णोद्धार ।
उभारीन मोडकळला संसार।
स्फोटवीन शांतलेला मंत्रोद्गार।
विहंगम रीत माझी ।। ।।२७।।
भंगलेल्या एक चिर्‍यावरी।
उभारू सप्तलोक पुरी।
जणुं द्वारकेची सुवर्णनगरी।
भग्नस्तंभीं विलसली ।। ।।२८।।
पकडूं नागिणीची शेपमात्र।
आणि ठेचूं तियेचें बेचाळिसलें कुळ गोत।
शांतवूं शतकोटि संवर्त।
हस्ताळुनी एक स्फुल्लिंग! ।। ।।२९।।
एक अणूचि करू पादुका।
एक वास्तुची प्रसरवू अलका।
आमुच्या विधाना एक कण मृत्तिका।
रचूं सुवर्णविश्व।।।।३०।।
त्यावरी किरणांतून जन्मवू आदित्त्य।
स्वप्नांतून मंथवूं परमसत्त्य।
एक पादांगुलिवरि दर्शवूं रासनृत्य।
अवधूत गुह्य हें ।। ।।३१।।
गुह्यनाम याचें संकल्पन।
परमाणूंत अनंतविश्वाचें प्रदर्शन।
विकार बीजांत मुळविलेंलें महायजन।
होतार आम्ही अलौकिक ।। ।।३२।।
संकल्पन विद्येची महाव्याहृति।
आज उमटविली शुद्ध प्राकृती ।
ही विश्वसेवेची अवधूतरीती।
अव्याकृत हेतुपूर्वक ।। ।।३३।।
अद्ययुगीं शताधिक एक।
अवधूत कलांची केली फेंक।
संयुक्ततया एक एक।
महायजन आचरिती ।। ।।३४।।
संकल्पन प्रक्रियेची पूर्णाहुति।
अनंत जीवकोटींची ऊर्ध्वीकृतगति।
पतनशील चैतन्यबिंदु झेलिती।
लीलया अवधूतांश ।। ।।३५।।
अवधूतांचा सूक्ष्म संचार।
सर्वेश्वराचा सौख्य संसार।
चित्कलांचा संकल्पन संस्कार।
महाकारण स्थंडिलीं ।। ।।३६।।
‘मत्स्य’ मी क्षीरोदधींचा।
अवधूत मी कर्पूरशैलीचा।
आदिनाथ गिरनार भालींचा।
तेजस्तिलक ।। ।।३७।।
नादवीन खडावा आज्ञाचक्रीं।
रूढली महाचिति विशुद्धिपंखीं।
अवधूतवृत्ति सुषुप्तली सहस्रार अंकीं ।। ।।३८।।
मरकत मण्यांचा हिंडोल ।
रत्नखचित पंखांचा चंडोल ।
मानससरोवरींचा महामराळ ।
अवधूत देह हा ।। ।।३९ ।।
या देहाच्या अणुंरेणूंत।
स्वभावतः गुप्तलें संकल्पन रेत।
महाकारण पुष्पकोशीं न्यस्त।
होत तें यथानियति । ।।४०।।
पदन्यास आमुचे ज्वालेवरी।
दृष्टिन्यास प्रलयांधारीं।
शब्दन्यास कुशलित जीवाभीतरीं।
न्यास धर्म हा जाज्ज्वल्य ।। ।।४१।।
संकल्पनीं द्वादशादित्य पेटले।
संकल्पनीं सप्त समुद्र खवळले।
संकल्पनीं पंचकोश भ्रमरले।
प्रक्रिया पूर्ति ही ।। ।।४२।।
एकवीस स्वर्गांचें मेळलें नंदनवन।
चतुर्दश रत्नांचें समाकारलें एक रत्न।
नवगगनांचें निरवकाशलेंलें व्योम्न।
संकल्पनपूर्ति ही ।। ।।४३।।
श्रीविद्येंतिल श्रीमन् महामंत्र।
अवधूतांचें हें संकल्पन तंत्र।
अतिमानव हें सौभाग्य यंत्र।
परेवरीं प्रस्फुटलें! ।। ।।४४।।
जयश्रिये! परे! परात्परे!।
जयश्रिये! संकल्पन संस्कार चतुरे।
जयश्रिये! अवधूतमातरे।
महदनुभूति पराजनन ।। ।।४५।। संध्याकाळी ०७.४८