सत्यांचे (गीतांचे) कारंजे उडूं हे लागले।
जगास सिंचिलें - तयानेच। (विश्वास?) ॥
आत्म्यामध्ये माझ्या - तत्वांची ही झरी।
वाहुनीया करी - जगा शुद्ध ॥७०॥ (उद्भवूनी करी - विश्व शुद्ध)
वाहत्या सुगंधा धरुं न शके कोणी।
स्वैर तो वाहुनी - पुढें जाई ॥
मनीं आल्या वृत्ति रोधणें तयासना।
शक्य ना कोणास - असे येथें ॥
आजा किंवा उद्या आचार दर्पणी।
तया घ्या पाहुनी नकळताच ॥
नाचत्या विजेला कोण थांबवील।
कोण राबवील - प्रीति ॥७१॥
स्वातंत्र्य दुसर्याचें घेताच आपुले।
लागतें त्या द्यावे - तत्क्षणीं ही ॥
गुलामाचा धनी - स्वत: ही गुलाम।
गुलामाचा होई - आपुल्याच ॥
वाळूला दाबता - आपुला पायही।
सहज खाली जाई - नकळताच ॥
इतरां शिरी देता जुलमाची पावलें।
स्वशिर जाणा झालें पायमाल ॥७२॥
संसाराची गाडी तोंडाच्या वाफेनें।
चालवावी स्त्रीने नियम हाच ॥
स्त्रियांची बडबड जितकी निरर्थक।
तितकीच ती अधिक मजेदार ॥७३॥
शक्यतेची सीमा कोठेतरी दूर।
जेथ भेटणार - सखी मजला ॥
अशी होती आस आज वेरी जीवा।
आतं न हृदयाशी तिचे नाते ॥७४॥
दिलेले इतरांनी जणूं उच्छिष्टांन्न।
कशाला हे ज्ञान मला व्हावे ॥
नको ज्ञानाची ती अंध पूजा करणे।
अजाणतपणे - करू भक्ति ॥
आळसावला जीव अनुभवाया सत्य।
तयाचें अपत्य - तत्त्व ग्रंथ ॥७५॥
बुद्धि वाढतां वाढतां।
आली ज्ञानाला क्षीणता ॥
दृष्टि झारली सूक्ष्म फार।
दृश्य विश्व गेलें दूर ॥
देह माझा गले लठ्ठ।
त्यांत आत्मा झाला नष्ट ॥७६॥
तळयाच्या कांठी या पंखाची फडफड।
अंतरीं तडफड निराशांची ॥
किलबिलाट तेथे - मनी अस्वस्थता।
छळी जीवन्मृता - अनंतते सये मजला ॥७७॥
वारुळाचा रस्ता मुंगीला ठाऊक।
हळू हळू एक-माय टाकी ॥
मी ही कधीतरी - वारुळा माझिया।
जाईन राऊळा - अनंततेच्या ॥७८॥
कालवूं द्या हृदयीं जहर काळे कुट्ट।
रान कांटे माथीं रुतूं द्याना ॥
फुटक्यांच नशीबाचे करंटे कमाल।
हे रक्त बंबाळ होउ द्याना ॥
दगड धोंडे मारा माथ्यावरी माझ्या।
कंठावरी सुरा - फिरु द्याना ॥७९॥
आकाश कंदिली झाडावरी एका।
मिण मिणा दिवा कां लावियेला ॥
प्रकाशांची संख्या असंख्य आधीच।
वाढवूनी उगिच - नसे लाभ ॥
कशाला गांवे मी - गीत दरिद्री हें।
व्यर्थ कां मिरवावे तेज क्षुद्र ॥८०॥
जीवांत ना जोम मनांत ना भक्ति।
आशेंत ना शक्ति - असे माझ्या ॥
सैतानी आचार - विचार हे खुनी।
जीवन स्मशानीं - नाचतात ॥
अभाव बुद्धिचा - स्वभाव दुष्टाचा।
प्रभाव पापाचा अंतरांत ॥८१॥
दुखविणे दुसर्यास आवडे हें चित्ता।
असें मी क्षुद्रता - मूर्तीमंत ॥
आत्मश्लाघा सदा - मनाने वाचेनें।
चिंतणे गुंगणे असे चालू ॥
अशक्य ते मला मिळणे मोठेपण।
अकिंचना धन - कुबेराचे ॥८२॥
माझ्या अंकावरी राहुं दे ना मान।
कां अशी बावरी - भासतेस ॥
लाजावे पापांनी जगाच्या नेत्रांना।
निर्दोष जीवांना - हसे कोण ॥८३॥
तुझ्या श्वासांतूनी सुगंध सांडला।
गुलाब जन्मला तयाचा हा ॥
तुझ्या नेत्रांतूनीं उडाला हा किरण।
तारका होऊन - नभी बैसे ॥८४॥
विचाराची व्यथा जीवला जाहली।
तया मात्रा भली मृत्यूचीच ॥
मृत्यू हाची मोक्ष - विचारवंतांना।
मानवी पशूंना / किड्यांना जगीं मोद ॥८५॥
दंगा मनीं आशांची इच्छांची।
चालतो अजूनी - माझिया का? ॥
एकदांचा नाही पुरा तो निश्चय।
ठरुनी (करूनी?) हें हृदय स्तब्ध होत ॥
तुझ्या चिंतनांत घालवूनी आयु।
वायु मध्ये वायु विरू द्यावा ॥
अनंतते - तुझे, तरी पुरे वेड।
लागुनी, ओरड स्थिरो मनिची ॥८६॥
३१-१०-५८