क्षणिकाच्या मागें धावताती सारे।
वादळांत वारे स्वैर जैसे ॥
दिशाना ठाउकी जेथ जाण्याची तीं।
ध्येय तैसें चित्ती नसे एक ॥१८॥
जेथ तेथें माझी गाणीच नाचती।
चित्तांत सांचती - लक्षावधि ॥
काय त्यांचे करू - काही तुझ्या पायी।
वाहतांच येई मना शांति ॥
तुझ्या नेत्रीं जावो तयांचा हा जाळ।
आत्म्याची (अन्तरीची) खळबळ - नुरी माझ्या ॥
जळो गाणी देवा - तयांचा कापूर।
जाळुनी हा धूर काढियेला ॥१९॥
सर्व माझ्या नाड्या - तुटल्या याचक्षणी।
विचारांची मनीं - मढीं झाली ॥
हृदयाची धडधड - थांबली एकदां।
‘राम बोलो’ वदा - मित्र सारे ॥
एकदां नाकास सूत लावा परी।
श्वास हा अंतरी रेंगाळतो ॥
सखी अनंतता आली का चुंबिण्या।
देउनी तो टाका तिचा तिजला ॥२०॥
धूर कोंदाटतो अंतरी दु:खांचा।
आणि माझी वाचा - गुदमरे ही ॥
बाहेर ओठांच्या होतांच मोकळे।
रुप तिजला मिळे अभंगांचे ॥
आंत ह्या वेदना - बाहेर ना कांही।
नभीं वाणी जाई - म्हणूनी ही ॥२१॥
इच्छा बळावते अंतरी या जरी।
हाता मध्ये सुरी धरुं कैशी ॥
इलाज आरकुंड - सर्व होती माझे।
शरीराचे ओझें - साहवेना ॥
जीविताला आली - अवकळा ही सारी।
आंत विंचू मारी सदा नांगी ॥२२॥
अधिर्या चित्ताला विरंगुळा व्हावा।
सदा कदा जीवा नको वेड ॥
तुला विनवितां निराशा ती पुन्हा।
कशाला त्या त्वच्च्रणां आठवावें (?) ॥
चित्त हे रंगावे कसेंही कोठेंही।
तुझ्या मात्र पायी न यावेंच ॥२३॥
कसा झाला वेडा असा माझा जीव।
स्वत:ची न कींव तसा येई ॥
खुळी नी बावळी - तीच झाली श्रेष्ठ।
परीक्षेत कष्ट करुनीया ॥
अनंतते तुझे वेड नसते मला।
तरी हा कशाला नाश होता ॥२४॥
२२-१०-५८