उच्छिष्ट जें तुमचे, सुधा तीच माझी।
जीव माझा राजी, सेविण्या ती ॥
स्वरूपांत तुमच्या, पाहिला मी देव।
वाहिला हा जीव, पदीं तुमच्या ॥
दगडांत सुद्धा, त्या देवतांचा वास।
नको हा आभास, म्हणूं माझा ॥१॥
अस्पृश्य कसला, तू अतिस्पृश्य मज।
किती पतित झाला, जीव माझा ॥
तुला मी टाकिलें, किती वर्षे युगें।
आत्म-नेत्र जागे, आज झाले ॥ क्षु
द्र इतुका मी, जो तयाने हा कसला।
स्पर्शिण्याचा तुजला, धीर केला ॥२॥
इतरांचे वैभव, पहावेना जिला।
दृष्टि ही कशाला, मला व्हावी ॥
आंधळा भिकारी, उभा दारीं आहे ।
नेत्र देऊ कां हे, तयाला मी ॥३॥
जानेवारी १९२७