विरोधाभासाच्या, अलंकारी नटे।
आणि आम्हा भेटे, सत्य देवी ॥
निर्भेळ सत्याची, होणें ना ओळख।
निखार्यास राख, पाहिजेच॥
धर्मामध्ये दंभ, स्वार्थ तो नीतींत।
वासना प्रीतींत, सदा सिद्ध ॥१॥
शब्दांत ओज ना, मनांत ना भक्ति।
आशेत ना शक्ति, असे माझ्या ॥
आचार सैतानी, विचार हे खुनी।
जीवन-स्मशानी, नाचतात ॥
अभाव बुद्धिचा, स्वभाव दुष्टाचा।
प्रभाव पापाचा अंतरांत ॥२॥
दुखविणे दुसर्यास, आवडे हे चित्ता।
असे मी क्षुद्रता, मूर्तिमंत ॥
आत्मश्लाघा सदा, मनानें वाचेनें।
चिंतणे गुंगणे, असे चालू ॥
भाग्याची एकदा, मिळो मूठमाती।
नको ही संगति, जीविताची ॥३॥
औत्सुक्य-अर्भक, चित्ती धावे पळे।
चिरमुडे कळवळे, निराशेने ॥
गीताच्या गच्चींत, पाही येऊनिया।
अनंतता सया, आली की न ॥४॥
असे काढिले मी, किती आर्तरव ।
सदा हळवा जीव, रडे माझा ॥
तुझ्या पायापुढे, दु:ख मी आणिलें ।
गीतारूप झाले, तेंच देवा ॥५॥
तुझ्या पायाकडे, मनानें उडावें ।
गीत हें बुडावें, तुझ्या चित्तीं ॥
देवा तुझे ध्यान, नेत्री या ठसावे ।
तूं नि मी असावे, एकरूप ॥६॥
ऑक्टोबर