केतकीच्या पोटीं, विषारी नागिण।
कमलिनीकर्तन, करी भृंग ॥
किडा उंबरांत, प्रेमांत वासना।
सदा असावी ना, मृत्यू लोकीं ॥१॥
हृदयांत ती इच्छा, बळावते जरी।
हातामध्ये सुरी, धरूं कैशी ॥
इलाज आखूड, सर्व होती माझे।
शरीराचे ओझे, साहवेना ॥२॥
जीविताला आली, अवकळा ही सारी।
आंत विंचू मारी, सदा नांगी ॥
करूं शकलो पाप, याविना शासन।
दुजे असणार न, मला कांही ॥३॥
इच्छा दुष्टाळली, विटाळले चित्त।
झालो मी शासिंत, तत्क्षणींच ॥
अनाचार घडला, झाला अध:पात।
शिक्षा न लागत, तया अन्य ॥४॥
आशिर्वाद शाप, अन्नाचा कोळसा
सहज झाला असा, घात माझा ॥
दुधामध्ये खडा, दुपारी अपरात्र ।
वैधव्य की येत, विवाहींच ॥५॥
जवळी अनंत-ता, आलीशी वाटली
तोंच नष्ट झाली, क्षणामध्यें ॥
सर्व माझ्या नाड्या, तुटल्या याचक्षणी।
विचारांची मनी, गढी झाली ॥६॥
हृदयाची धडधड, थांबली एकदा।
`रामबोलो' वदा, मित्र सारे ॥
एकदा नाकास, सूत लावा परी।
श्वास हा अंतरी, रेंगाळतो ॥७॥
सखी अनंत-ता, चुंबण्या आली कां।
देऊनी तो टाका, तीचा तिजला ॥
दुसरी शकुंतला, वृत्ती माझी झाली।
भृंग एक गुंजी, करी भंवतीं ॥८॥
वारितां तिज न ये, भृंग पार्थिवतेचा।
आत्मदुष्यंताचा, ठाव नाहीं ॥
तया आक्रंदाया, वृत्तिला सर्वदा।
सांगे प्रियंवदा, काव्य-देवी ॥९॥
फाटल्या लाटेच्या, मुखामध्ये जावें।
घेऊनीया यावे, तिचे शब्द ॥
धडाडी आणावी, ज्वालामुखीची त्या।
विजेची नाचत्या, तेजस्विता ॥१०॥
स्वातंत्र्य संदेश, बांधवा सांगणे।
अशा सामुग्रीने, वाचे देवि ॥
प्रतिभेच्या मैनेचे, मोडले ते पांख।
आणि फुटला आंख, बुद्धिचाहि ॥११॥
गळाही दाबला, गीतकोकिलेचा।
स्तब्ध झाली वाचा, तिची आतां ॥
सर्वस्व सांडले, आत्मतत्त्वानें या।
तुला पूजावया, देव देवा ॥१२॥
जुलै