विश्वप्रेम हेच, मोक्ष माझा पूर्ण
स्वतःचेही भान, नुरे आता
विश्वप्रेमाचे हे, फूल माझे फुले
लता कुठे डुले, कोण जाणे
चुंबिलेस पुष्प, काय आले मनी
आणि का तत्क्षणी, फेकिलेस
अंतरात एक, वेदना उद्भवली
बिंबली ही भाली, कृष्ण छाया
चुंबिल्या पुष्पांत, अश्रु माझा होता
तयाने ती व्यथा, तुला झाली