माझा देव जेव्हा, दीनदुःखी झाला
पूज्य तो वाटला, मला तेव्हा
विश्व दुःखातीत, निर्मिता न आले
रडे कोसळले, देवाजीला
मनी माझ्या असे, रान हे काटेरी
दयेची स्कंधी फुले, हासली गीतांची
अश्रूंची श्वासांची, सद्भावांची
प्रेमभावापेक्षा, दया ही वरिष्ट
नुरे इष्टानिष्ट, तिला कोठे